En
homenaxe a M. María, ao seu amor pola auga e pola natureza...
Lagoa
de Cospeito
Lagoa de Cospeito: chegou o inimigo
e
non descansou ata acabar contigo.
-Maldita
sexa.
Lagoa
de Cospeito: agora só lembranza,
quixeron
converterte en campo de labranza.
-Maldito
sexa.
Lagoa
de Cospeito: aquel que te secou
que
teña o mesmo fin que a ti che dou!
-Maldita
sexa.
Lagoa
de Cospeito: no nome do proveito
levaron
a túa auga, secaron o teu leito.
-Maldito
sexa.
Manuel
María
Lagoa
de Mera
Escollín
este poema de Manuel María, do libro “Poemas para diclavar".
Tamén collía cágados co trueiro. Meu pai contábame que, de
pequeño, pescaba troitas e anguías, pero eu non podo. Xa non as
hai, está contaminado.
Creo
que Manuel María quería dicir que, ás veces, un regato pode ser
máis importante na nosa memoria que un gran río.
(
Rosalía Chas Beade.6ºC)
"Poemas para dicirlle
a dúas lagoas” (1994), porque fala sobre o desecamento da lagoa no
franquismo para obter terreos de cultivo; algo que creo que non era o
debido, xa que por mor diso perdérase toda a auga doce co seu rico e
variado ecosistema. Afortunadamente, nos anos oitenta, recuperouse a
lagoa e pouco a pouco volveu toda a súa fermosura e todos os seus
animais.
Paréceme
que teño moita sorte de ter así de bonita a miña lagoa, A lagoa de
Mera, e espero que non sufra nunca por un proxecto de desecamento
semellante, nin por ningunha outra causa que a poda danar.
(
Mar Barreiro López.6ºB)
Regato
do Cepelo
Nunca
tiveche unha arela
de
tan humilde e sinxelo:
¡Meu
regato do Cepelo,
das
Regas ou da Barciela!
Maila
ó teu nome sonoro,
eres
regato e non río:
¡o
teu caudal tan esguío
nunca
encherá un encoro!
Mais
dices con xentileza,
leve
vea rumorosa,
unha
canción misteriosa
dunha
asombrosa beleza.
Se
eu te chamo: ¡señoría!,
Breve
cantor xogoral:
¡ti
non mo tomes a mal
que
é proba de coartesía!
Manuel
María
Regato
do Faro
Este
poema de Manuel María recórdame ao meu regato, porque hai tantos
regatos na nosa terra que cada un de nós podería ter un de seu.
Este
regato, o meu regato, cambia de nome coma o de Manuel María. Na casa
dos meus avós chámase regato do Faro, porque nace na fonte do Faro,
que está na nosa horta.
No
verán regamos a horta coa súa auga. Máis abaixo cambia o nome e
chámanlle regato de san Pedro. De pequeña sempre quería tirar
pedras e salpicarme con elas no lavadoiro, que xa ninguén usa para
lavar. Tamén collía cágados co trueiro. Meu pai contábame que, de
pequeño, pescaba troitas e anguías, pero eu non podo. Xa non as
hai, está contaminado.
Creo
que Manuel María quería dicir que, ás veces, un regato pode ser
máis importante na nosa memoria que un gran río.
(Rosalía
Chas Beade.6ºC)
0 Comentarios